Αν κάποια μέρα δεις τον κήπο σου ολάνθιστο
με τριαντάφυλλα, κρινάκια λευκά,
σ’ όποιον δεν είχε ένα λουλούδι ποτέ
κόψε και δώσ’ τα με χαρά.
Αυτό είν’ αγάπη, να δίνεις απλόχερα,
παρηγοριά να δίνεις σ’ όποιον πονά,
αγαπημένοι με όλους, χαρούμενοι
μες στου Χριστού την αγκαλιά.
Αν κάποια μέρα δεις στο δρόμο να στέκεται
κάποιος μονάχος με βαριά την καρδιά,
μην προσπεράσεις, μην τον περιφρονείς,
για την αγάπη σου διψά.
Αυτό είν’ αγάπη, να δίνεις απλόχερα…
Αν κάποια νύχτα δεις σκοτάδι ν’ απλώνεται,
κρύβουν τ’ αστέρια σύννεφα πολλά,
άσε ένα φως να φέγγει στη σκοτεινιά
για όποιον το δρόμο του ζητά.
Αυτό είν’ αγάπη, να δίνεις απλόχερα…
