Αύρα λεπτή η αίσθησή σου, Θεέ μου,
μες στο λυκόφως κάθε δειλινού,
φως ιλαρό και λατρευτό μου,
όλου του κόσμου και δικό μου.
Τότε, καθώς το Πνεύμα σου αγγίζει
τη λύρα της ψυχής μου θεϊκά,
αγάπης θείας ξεκινάει
μέλη να παίζει μυστικά.
Λύρες και άρπες έχουν κι οι αγγέλοι
για να σου παίζουνε τα ωσαννά,
όμως γλυκόφθογγη χορδή του πόνου
τ’ ανθρώπου μόνον έχει η καρδιά.
Κι αυτό γιατί μακριά σου πληγωμένη
τη νοσταλγία σου αδιάκοπα τη ζει
και σαν τον πλάνητα λυράρη
σου παίζει, κλαίει, σε καλεί.
Έλα, εσύ, που όλα τα ονόματα κι αν πω,
ποτέ δε θα μπορέσω ταιριαστό
κάτι να βρω για σένα,
έλα, ελέησε κι εμένα.
