Ένα μικρό μπαλονάκι
δεμένο με ένα σπαγκάκι
καθότανε λυπημένο
στο πάτωμα ξεχασμένο.
Κι ένα χαρταετάκι
μέσα σε ένα κουτάκι
ονειρευόταν να πετάξει,
τ’ αστέρια να φτάσει.
Μα ξάφνου μια φωνή
τους είπε πώς και τι.
Για να μάθουμε να πετάμε
πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε,
να μάθουμε να αγαπάμε
χωρίς να μετράμε.
Για να μάθουμε να πετάμε
πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε,
να μάθουμε να αγαπάμε
κι αυτόν που δεν πάμε.
Ένα μικρό μελισσάκι
λυπημένο λιγάκι
από μακριά λαχταρούσε
τα λουλούδια που κοιτούσε.
Κι ένα χελιδονάκι
κάτω απ’ το μπαλκονάκι
φοβόταν να τολμήσει
τα φτεράκια ν’ ανοίξει.
Μα ξάφνου μια φωνή…
