Σαν χαθεί του ήλιου το φως
κι οι ελπίδες μου όλες έχουν σβήσει,
ξάφνου εκεί η ψυχή προσπαθεί
μες στ’ αστέρια να σε βρει.
Μα πώς μπορείς τ’ αστέρια να μετρήσεις,
πώς μπορείς τα λάθη σου να σβήσεις,
πώς μπορείς το χρόνο να γυρίσεις,
με Χριστό τη ζωή σου να φωτίσεις;
Σαν παιδί που ανάβει κερί
γονατιστό μπροστά στο εικονοστάσι
παρακαλώ για μιαν αυγή
λουσμένη απ’ τη μορφή σου.
Μα πώς μπορείς τ’ αστέρια να μετρήσεις…
Δεν μπορείς, ψυχή μου, όλα να τα εξηγήσεις,
χωρίς πίστη στη ζωή να προχωρήσεις,
μόνο αν νιώσεις το Θεό
θα γεμίσεις ουρανό.
