Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζω
στις χαρές και στις θλίψεις της γης,
αισιόδοξα πάω, σε τραγούδι ξεσπάω,
μα γιατί να νιώθει αλλιώτικα κανείς.
Στον ουρανό έχω, δες, έναν Πατέρα,
που με φροντίζει αυτός στοργικά,
κάθε έννοια πετάει, η χαρά μού γελάει
και στον άνεμο σφυρίζω ζωηρά.
Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζω,
ούτε πλούτη ζητώ, ούτ’ αγαθά
και τροφή αν μου λείπει και τα ρούχα και σπίτι,
ο Θεός αυτά και θάρρος εμφυσά.
Είπε, δες τα πουλιά και τα λουλούδια
δε θερίζουν, μα εγώ μεριμνώ,
κάθε ανάγκη σας θα βρω, διώξτε το άγχος του αύριο
και γι’ αυτό σφυρίζω ξένοιαστο σκοπό.
Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζω,
με μεθά το κρασί της χαράς,
τα βουνά και τα δάση, την πανέμορφη πλάση,
όλα ο Κύριος τα έκανε για μας.
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου,
αφού μέσα τους ζει ο Θεός,
τον Πατέρα υμνήστε, την αγάπη του ζήστε,
τη χαρά σφυρίζω που ‘δωσε ο Χριστός.
