Έλα κι απόψε
να μας φέρεις τη χαρά,
Κύριε, τα δεσμά μας κόψε,
δώσε μας φτερά.
Η ψυχή μας λαχταράει
το δικό σου φως,
σκύψε, φώτισε τα χάη,
γίνε μας οδηγός.
Σε περιμένει
μια βασανισμένη γη,
ματωμένη, σταυρωμένη,
με βαθιά πληγή.
Άκουσε την προσευχή μας,
Κύριε τ’ ουρανού,
ω ελπίδα, δύναμή μας,
συ μεθ’ ημών γενού.
Χρόνο με χρόνο
ζήσε μέσα μας εσύ,
Κύριε, σβήσε μας τον πόνο,
Κύριε δόξα σοι.
Δόξα, αινείτε,
εγεννήθη ο Χριστός,
άπειρος για να σωθείτε
έγινε μικρός.
Μαύρη σκόρπισε ερημιά
με τη λάμψη του
κι έκτισε μες στα συντρίμμια
τμήμα τ’ ουρανού.
Ο λυτρωτής μας,
των όλων ο δημιουργός,
θέλησε ανάμεσά μας
να ‘ναι ταπεινός.
Ναι, αυτός που μας έδωσε
όλα τ’ αγαθά,
στον εαυτό του δεν εδώρισε
ούτε τα πιο κοινά.
Φως και τραγούδια,
όλο δόξα και χαρά,
ψάλλουν όλα τ’ αγγελούδια
αλληλούια.
