Από την ώρα που τον ήλιο θα δω
μέχρι την ώρα που τα μάτια θα κλείσω
μονάχα για έναν αναπνέω σκοπό,
ούτε για μια στιγμή να μη σε λυπήσω.
Μα πώς μπορώ, δεν έχω δύναμη γι’ αυτό
κι ούτε λεπτό δε φεύγει δίχως ν’ αμαρτήσω.
Ένα τραγούδι στέλνω μέσα απ’ την ψυχή μου,
ευλόγησε το καθετί στην ύπαρξή μου,
ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν γίνω
αγάπη, ειρήνη, ελπίδα γύρω μου να δίνω.
Να συγχωρώ, να υπομένω, να πιστεύω,
παντού το σπόρο της αλήθειας να φυτεύω,
να κάνω μόνο εκείνο, Θεέ μου, που σ’ αρέσει,
για να βρω στον παράδεισο μια θέση.
Τότε που έρχεται εκείνη η στιγμή,
η άγια ώρα που χτυπάς να σ’ ανοίξω,
τρέμω μην είναι η καρδιά μου μικρή,
μην είναι βρώμικη και πώς θα στη δείξω.
Σαν προσευχή ακούω τη θεία σου φωνή,
σα μου ζητάς τα λάθη πίσω μου να ρίξω.
Ένα τραγούδι στέλνω μέσα απ’ την ψυχή μου…
Να συγχωρώ, να υπομένω, να πιστεύω…
