Πες μου ποια είναι η ζωή
και πώς ν’ ανεβώ αυτά τα σκαλιά,
του πόνου φτερά.
Μα πώς να ντυθώ το άπειρο φως,
γίνε εσύ ο ουρανός,
να χωρέσει ο Θεός.
Να περάσει το ποτάμι,
θεία χάρη να λουστώ,
μελωδίες να ανεβαίνουν,
η φλογέρα να ‘μαι εγώ,
το αδύναμο παιδί σου,
τη μετάνοια να βρω.
Μόνο εσύ, Χριστέ, μου δίνεις
βάπτισμα καινό.
Πες μου γιατί στο σκοτάδι
να μένω δειλός και πάλι κενός,
ένα βήμα στο φως.
Και πώς ν’ αφεθώ να εμπιστευτώ
με χαρά στο Χριστό,
βρες καινούργιο εαυτό.
Να περάσει το ποτάμι…
Πως μ’ αγαπάς νιώθω
μες στης ζωής το δρόμο
εσύ, Χριστέ, η οδός που δείχνει το φως.
Πως μ’ αγαπάς νιώθω,
μες στης ζωής το δρόμο
όλα αλλάζουν, μυστήριο που ζω.
Να περάσει το ποτάμι…
Να περάσει το ποτάμι…
