Μες στα δάση τριγυρνάμε,
πάνω από θάλασσες πετάμε,
τον κόσμο βοηθάμε εμείς.
Ταξιδεύουμε και πάμε,
τη χαρά παντου σκορπάμε,
το κακό διώχνουμε εμείς.
Μα, κοίτα, εκεί κοντά,
δυο φίλοι μαλώνουν,
τις καρδιές τους πικραίνουν πολύ.
Ο άγγελος στέκει εκεί
πολύ λυπημένος,
για τα δυο παιδιά κλαίει πολύ.
Καταφτάνουνε τα πουλάκια,
μικρά περιστεράκια
και τα δάκρυα παίρνουν μακριά.
Ψιθυρίζουν στην καρδιά τους
ένα λόγο θεϊκό
κι αμέσως αρχίζουν χορό.
Μονιασμένοι, αγαπημένοι,
γεμάτοι χαρά,
τα παιδιά ξαναπαίζουν με μία καρδιά.
Τι χαρά, τα περιστέρια
πετάνε μακριά,
τώρα έχετε ειρήνη, μην τη χάσετε ξανά.
Γοργά, χαρωπά, μ’ αγάπη περισσή,
μεταφέρουμε την ειρήνη πάλι στη γη,
γοργόφτερα περιστέρια εμείς.
