Σαν φάτνη είν’ η καρδιά μου ταπεινή
στης Βηθλεέμ το στάβλο χάμου,
αγάπη, που σε ψάλλουν οι ουρανοί,
έλα να γεννηθείς μες στην καρδιά μου.
Να νιώσω θέλω πάλι τη χαρά,
το δυνατό παλμό της πίστης
και κάτω απ’ των αγγέλων τα φτερά
να πω κι εγώ το δόξα εν υψίστοις.
Αγάπη, που προσκύνησαν βοσκοί,
μες στην καρδιά μου ξαναγύρνα,
λατρείας προσφορά ευλαβική
σου φέρνω για λιβάνι και για σμύρνα.
Να μπω μέσα στο άφωτο στρατί,
να με φωτίσει ξάφνου τ’ άστρο,
να βρω και να ντυθώ την αρετή,
να στυλωθώ σαν άπαρτο ένα κάστρο.
