Σ’ ένα κόσμο που θέλει όπως θέλει να ζει,
που πιο πέρα δε βλέπει κι ούτε θέλει να δει,
σ’ ένα κόσμο που μόνο το θέλω μετρά
κι επιτρέπονται όλα απλά.
Μπορώ στο φως να μένω τυφλός,
να πάω όπου με πάει ο συρμός,
μπορώ μέσα στα τείχη που ορθώνω
να είμαι νούμερο μόνο, βουβός αριθμός.
Μπορώ η αλήθεια να ‘μαι εγώ,
να έχω το εγώ μου θεό,
μπορώ για το δικό μου το θέλω
να ξεπουλάω τον φίλο και τον αδελφό.
Σ’ ένα κόσμο που θέλει όπως θέλει να ζει…
Ζητώ μια θέση στον ουρανό,
στη μόνη αλήθεια να προχωρώ,
ζητώ ν’ ανέβω λίγο πιο πάνω
και επανάσταση κάνω στο ίδιο το εγώ.
Ζητώ στην ύλη ν’ αντισταθώ,
στο πλάνο ψέμα να μη χαθώ,
ζητώ να πάω κόντρα στο ρέμα
κι εκεί στου δρόμου το τέρμα ν’ αναστηθώ.
Σ’ ένα κόσμο που θέλει όπως θέλει να ζει
που πιο πέρα δε βλέπει κι ούτε θέλει να δει,
σ’ ένα κόσμο που μόνο το θέλω μετρά
να ‘μαι, Θεέ μου, σε σένα κοντά.
