Ένα περιστέρι ψηλά στον ουρανό
πετούσε, τραγουδούσε ένα γλυκό σκοπό.
Το κοίταξα, το φώναξα κοντά μου για να ‘ρθει,
το πέταγμά του τ’ απαλό το ζήλεψα πολύ.
Κι εκείνο αμέσως στάθηκε στο φύλλο μιας ελιάς
και μίλησε σε μένανε με λόγια της καρδιάς.
Ειρήνη να ‘χεις μέσα σου, ειρήνη να ποθείς,
θυμό και φθόνο στην ψυχή να μην καταδεχθείς.
Τα λόγια του Χριστού μας να ‘χεις για φυλαχτό,
ειρήνη σάς χαρίζω μέσα στον κόσμο αυτό.
Μ’ αυτά τα λόγια πέταξε το άσπρο περιστέρι
και φεύγοντας μου έριξε ένα χαρτί στο χέρι.
Μάθε σε όλους γύρω σου ειρήνη να ποθούν,
αυτή είναι το χρυσό κλειδί την ευτυχία να βρουν.
Ειρήνη να ‘χεις μέσα σου, ειρήνη να ποθείς,
κάθε αγκαθάκι βλαβερό μην το καταδεχθείς.
Τα λόγια του Χριστού μας να ‘χεις για φυλαχτό,
ειρήνη σάς χαρίζω, το μέγα αγαθό.
