Πού να βαδίσω και μονάχος θα βρεθώ
κι απ’ της ματιάς σου την αγάπη θα ξεφύγω,
όπου κι αν πάω η ζωή μου είν’ εδώ,
μέσα στα χέρια σου και πάλι καταλήγω.
Και αν απλώσω τα φτερά μου σαν πουλί
κι από την άκρη τ’ ουρανού στον άδη φτάσω,
ξέρω, Θεέ μου, πως εσύ θα είσαι εκεί
κι από εκεί σαν φθάσω πάλι θα φωνάξω:
Η παρουσία σου με συντροφεύει
και η αγάπη σου μ’ ακολουθεί,
σαν είσαι δίπλα μου ο φόβος φεύγει
και μου προσφέρεσαι κάθε στιγμή.
Είσαι παρών στης αμαρτίας τη στιγμή,
την ώρα της συγγνώμης μ’ αγκαλιάζεις,
κάθε στιγμή, Χριστέ, σε βλέπω στη ζωή
μ’ αγάπη και στοργή να με κοιτάζεις.
Είσαι το βλέμμα στου αδερφού μου τη ματιά
και στο τραγούδι των παιδιών η μελωδία,
μες στο ποτήρι της ζωής γεύση γλυκιά,
σ’ όλη την πλάση η δική σου παρουσία.
Η παρουσία σου με συντροφεύει…