Στο σταυροδρόμι της ζωής μου
στέκομαι, μα τρέχουν οι σκέψεις
και λέω μέσα μου, ψυχή μου,
ήρθε η ώρα να διαλέξεις.
Μια φωνή μού λέει να πάρω
τον εύκολο δρόμο, το φαρδύ,
αυτόν που παίρνουν όλοι οι άλλοι
και στην απώλεια οδηγεί.
Μα πού να πάω, Κύριε,
προς τίνα απελεύσομαι,
όπως κι ο Πέτρος κάποτε
κι εγώ θα σε ρωτήσω.
Ρήματα αιώνιας ζωής
έχεις εσύ αληθινής
και προς εσέ πορεύσομαι,
εσέ θ’ ακολουθήσω.
Στο σταυροδρόμι της ζωής μου
διάλεξα ένα μονοπάτι
που θα με βγάλει μία μέρα
σ’ ουράνιο, θείο παλάτι.
Κι αν δύσκολη είν’ η πορεία,
κι αν κουραστώ κάπου στη μέση,
το βλέμμα μου σ’ αυτόν θα στρέψω
και σε βοήθεια θα τρέξει.
Μα πού να πάω, Κύριε…
