Μικρό ερημοκλήσι πάνω στο βουνό,
ψηλό κυπαρίσσι, φως εσπερινό.
Κάνε με να έρχομαι πάλι σαν και πρώτα,
μακριά σου σβήνω, χάνομαι
μες στα πολλά τα φώτα.
Ανάβω θυμιατήρι, ανάβει η προσευχή
και γίνεται ψαλτήρι ο ουρανός κι η γη.
Ανάβει όλος ο κάμπος, ανάβει κι ο γιαλός,
ολόγυρά μου θάμπος, μέσα μου ο Θεός.
Φωτίζει το καντήλι, λάμπει το κερί,
ψαλμό λένε τα χείλη, πίσω η σιωπή.
Κοιτάζω την εικόνα, με κοιτάει κι αυτή
και τότε φεύγουν μόνα
τα σκοτάδια απ’ την ψυχή.
Ανάβω θυμιατήρι, ανάβει η προσευχή…
