Γύρω μου οι άνθρωποι σ’ έχουν ξεχάσει,
φτιάχνουν θρόνους και ψάχνουν για το βασιλιά,
ο Χριστός λέν’ πως είναι για τις εκκλησίες
μια εικόνα του τοίχου, μια νεκρή ζωγραφιά.
Πώς να σε δω, βασιλιά ή φτωχό,
δάσκαλο, κρεμασμένο ληστή
σε μια παλιά εποχή,
ή, όπως είναι η αλήθεια που ζω,
σύντροφο, φίλο μου, Θεό.
Γύρω μου οι άνθρωποι σ’ έχουν ξεχάσει,
θάβουν την ευτυχία στα πολλά τους λεφτά
και μοιράζονται τίτλους και ψηφίζουν ηγέτες,
μα το δρόμο δε βρίσκουν γιατί εσύ είσαι μακριά.
Πώς να σε πω, βασιλιά ή φτωχό,
δάσκαλο, κρεμασμένο ληστή
σε μια παλιά εποχή,
ή, όπως είναι η αλήθεια που ζω,
σύντροφο, φίλο μου, Θεό.
Γύρω μου οι άνθρωποι σ’ έχουν ξεχάσει,
μα μια ελπίδα τους μένει, θα την πω δυνατά,
ο Χριστός είναι εκείνος που στον κόσμο θα φέρει
την αγάπη που λείπει και τη λευτεριά.
Πώς να σε τραγουδώ, βασιλιά ή φτωχό,
δάσκαλο, κρεμασμένο ληστή σε μια παλιά εποχή,
ή, όπως είναι η αλήθεια που ζω,
σύντροφο, φίλο μου, Θεό.
Ναι, όπως είναι η αλήθεια που ζω,
σύντροφο, φίλο μου, Θεό.
