Κάποιος στ’ όνειρό του
όλη του είδε τη ζωή,
σαν να περπάταγε στην άμμο
απ’ όταν ήτανε παιδί.
Και κάποιου ίχνη ακολουθούσανε
σε όλες τις στιγμές
κι αναρωτήθηκε ποιες να ‘ναι
οι άλλες δυο πατημασιές.
Τώρα ξέρω, Ιησού, πως ήσουνα εσύ,
στα βήματά μου έδινες πνοή,
σε όλη τη ζωή συ ήσουν οδηγός,
πατέρας μου και φίλος πιστός.
Μα σαν ήρθαν πόνοι,
αγωνίες, πειρασμοί,
Θεέ μου, γιατί δυο χνάρια μόνο
απομείνανε εκεί;
Απόρησα γιατί με άφησες
στη δύσκολη στιγμή
και συ μου είπες πως με κράταγες,
δεν πάταγα στη γη.
Τώρα ξέρω, Ιησού, πως ήσουνα εσύ…
