Αχτίδες φως μπαίνουν μέσα στο ναό,
στις εικόνες δειλά γλιστρούν,
στο καντήλι της Παναγιάς.
Φεύγει ψηλά ευωδιά απ’ το θυμιατό,
στη γαλήνη του όρθρου
η ψυχή μου φτεροκοπά.
Πόσο πολύτιμη είναι τέτοια κληρονομιά,
μ’ αίμα κρατήθηκε, με καρδιά.
Θαύματα απ’ τις εικόνες, λόγια πατερικά,
χίλιες μορφές μαρτύρων ψάλλουν μέλη βυζαντινά.
Δοξάζω, ψάλλω, θερμά ευχαριστώ,
σαν ακρίτας τώρα και εγώ
την παράδοση θα κρατώ.
Και στα παιδιά μου θα δώσω φυλακτό
σαν σκυτάλη της πίστης
να φοράνε χρυσό σταυρό.
Πόσο πολύτιμη είναι τέτοια κληρονομιά,
είμαι ταγμένος να την κρατώ.
Θα κάνω το σταυρό μου, στην εκκλησιά θα μπω,
χίλιοι εχθροί κι αν έρθουν δε βουλιάζουν την κιβωτό.
