Πέφτουν τ’ αστέρια βροχή
στις χούφτες του Μάη τα βράδια,
σωπαίνει η νύχτα στο λίκνο της άνοιξης
σαν λέει η γιαγιά παραμύθια.
Κι ένα παιδί μοναχό,
καβάλα στη ράχη τ’ ονείρου,
ξυπνά τους αγγέλους, ξυπνά το Θεό
στην άδολη την προσευχή του.
Να γίνει ο κόσμος φωλιά,
να ‘ρθούνε λευκά περιστέρια,
ν’ ανάψει, Θεέ μου, φωτιά,
να δώσουμε κύκλο τα χέρια.
Λουλούδι θα πει σ’ αγαπώ,
αστέρι θα πει σε γυρεύω,
ο ήλιος που δύει θα πει νοσταλγώ
και σαν ανατέλλει πιστεύω.
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου
στη γλώσσα της φύσης σού μιλά.
Καράβι η καρδιά που γυρνά
να βρει ένα λιμάνι αγάπη,
πουλί είν’ η σκέψη π’ απλώνει φτερά
ελεύθερη στα ουράνια πλάτη.
Κι εγώ ένα αστέρι μικρό
που ανάβει απ’ τον άπειρο ήλιο,
ας γίνει η ψυχή μου, Χριστέ, σ’ το ζητώ,
δικό σου αιώνιο βασίλειο.
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου…
Λουλούδι θα πει σ’ αγαπώ…
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου…
