Ο χρόνος κυλά, η ζωή σού γελά
κι εσύ προς το μέλλον καλπάζεις,
κλείνεις τα μάτια, δυο ολόλευκα άτια
το άρμα της νιότης οδηγούνε μπροστά.
Γύρω φωνές εκκωφαντικές
ζητωκραυγάζουν την πτώση,
μα ξάφνου εκεί ακούς μια φωνή
να σε καθοδηγεί.
Πιάσε τα γκέμια του εαυτού σου,
ψάξε τα όρια που φτάνει ο νους σου,
βάλε ηνίοχο κι οδηγό
στη ζωή σου το Χριστό.
Φέρε το μήνυμα στη νέα γενιά,
μάθε την καρδιά σου ν’ αγαπά,
η γη περιμένει, με Χριστό ανασαίνει
για να βρει το ρυθμό της ξανά.
Είσαι χαμένος μες στην αρένα,
εκτός ελέγχου, δίχως φρένα,
το βλέμμα βουρκώνει, η σκέψη θολώνει,
μακριά απ’ τη δική σου, Χριστέ, τη θωριά.
Γύρω φωνές εκκωφαντικές…
Πιάσε τα γκέμια του εαυτού σου…
Φέρε το μήνυμα στη νέα γενιά…
