Μου ‘πες, αν θέλω να ‘μαι πάντα μαζί σου,
ν’ απαρνηθώ τον εαυτό μου
καρφώνοντάς τον σ’ ένα δικό σου
ταπεινωτικό σταυρό.
Μου ‘πες ν’ αγαπήσω το δήμιό μου
μισώντας ό,τι είναι δικό μου.
Θεέ μου, τι οδυνηρό ξερίζωμα, θαρρώ.
Κι όμως, δίχως σταυρό,
δε θα δω αναστημένο το Θεό.
Κύριε, το τίμημα κι αν μου κοστίσει,
η ζωή μου αυτή θα σου ανήκει.
Κύριε, δε σ’ αλλάζω εγώ.
Ορόσημο μες στη ζωή μου είσαι συ ο Θεός,
είναι ωραία μαζί σου, απέραντος ουρανός.
Ορόσημο μες στη ζωή μου είσαι συ ο Θεός,
μεθάω απ’ τη θωριά σου, ανέσπερό μου φως.
Μου ‘πες συνοδοιπόρος θα ‘μαι μαζί σου,
διαβαίνοντας μια πύλη δική σου,
στενή μαζί και τεθλιμμένη,
δίχως τελειωμό, θαρρώ.
Μου ‘πες πλήθος απ’ την πλατιά πύλη
θα με σαρκάζει κι ας ξεψυχάει.
Θεέ μου, τι πικρό ποτήρι θε να πιω.
Κι όμως, δίχως σταυρό,
δε θα δω αναστημένο το Θεό.
Κύριε, το τίμημα κι αν μου κοστίσει…
