Με το βλέμμα γαλήνιο, φωτισμένο το νου,
φωτοδότης της θείας αλήθειας,
απ’ την δίνη της γης ως το φως τ’ ουρανού
οδοιπόρος της στράτας της ίσιας.
Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή καθαρή
της θυσίας σα δίνεις τα δώρα,
παρακάλα, Λευίτη, να φέρει η αυγή
τη δικιά μας ανάσταση τώρα.
Προχωρείς κι οδηγείς διψασμένες ψυχές
στη δροσιά της πηγής της αιώνιας
και ξεχύνουν του ράσου σου οι μαύρες πτυχές
ηλιαχτίδες χαράς και συμπόνιας.
Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή καθαρή…
Το ‘να χέρι στον άνθρωπο δίνεις εσύ,
το Σταυρό σου σηκώνεις με τ’ άλλο
και μεθάς απ’ το θείο της πίστης κρασί
κι αναβρύζεις το ύδωρ το λάλο.
Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή καθαρή…
