Όσο βαθιά κι αν με τραβά
η σκοτεινιά του κόσμου,
το έλεός σου με ζητά,
μου μαλακώνει την καρδιά,
παιδί σου νιώθω εντός μου.
Εσύ μ’ αγάπη μ’ έπλασες
ελεύθερο, δικό σου,
γι’ αυτό, Χριστέ να σ’ αγαπώ
θέλω και να βρεθώ κι εγώ
στους πατρικούς σου κόλπους.
Γιατί δεν είναι αρκετό
το λίγο και το μέτριο,
το αιώνιο πλάστηκα να ζω
εδώ, μα και στον ουρανό,
εσέ, τον Κύριό μου.
Εσύ μ’ αγάπη μ’ έπλασες…
Του αγώνα μου κάθε στιγμή
γίνεται ευχή καρδιακή,
κάτω απ’ το άγιο βλέμμα σου,
μες στου Σταυρού σου τη σκιά
αξίζει αιώνια, αληθινά.
Εσύ μ’ αγάπη μ’ έπλασες…
