Μέσα στα βάθη μου να χτίσω
βουλήθηκα μιαν εκκλησιά,
τρανή, πανώρια θα τη χτίσω,
με ζωγραφιές θα τη στολίσω.
Ελάτε χρώματα σεις μύρια
των όρθρων και του δειλινού
και λαμπερόχρωμα ζαφείρια
της θάλασσας και τ’ ουρανού.
Έλα, δική σου η εκκλησιά μου,
δέξου, Χριστέ, την προσφορά,
πάρε για θρόνο την καρδιά μου μυστικά.
Έλα, δική σου η εκκλησιά μου,
δέξου, Χριστέ, την προσφορά,
να πλημμυρούν τα τρίσβαθά μου από χαρά.
Ελάτε μάρμαρα καθάρια,
πράσινα, μαύρα, θαλασσιά
και ακριβά μαργαριτάρια
πέρα απ’ τα ξωτικά νησιά.
Ελάτε της Ασίας μύρα
κι οι μόσκοι της ανατολής
και λιγερόφθογγη εσύ λύρα
γλυκούς ψαλμούς που διαλαλείς.
Έλα, δική σου η εκκλησιά μου…
