Κάθομαι μόνος μέσα στο κρύο,
άδειος ο κόσμος, βαθιά η πληγή,
μοιάζει η ζωή μου ναυαγισμένο πλοίο,
ξέρω το λόγο, λείπεις εσύ.
Μα δε μου ζητάς, απλόχερα δίνεις
κουράγιο, αντοχή, σιγουριά.
Εσύ μπορείς τον πόνο ν’ απαλύνεις,
πηγή πραότητας, ειρήνης.
Στρέφω το βλέμμα μου στον ουρανό,
τα σύννεφα γνέφουν πως είσαι εδώ.
Μα δε μου ζητάς, απλόχερα δίνεις
κουράγιο, αντοχή, σιγουριά.
Εσύ μπορείς τον πόνο ν’ απαλύνεις,
πηγή πραότητας, ειρήνης.
Εσύ μπορείς τα δάκρυα να σβήνεις,
πηγή πραότητας, ειρήνης.
