Δίδαξέ με, Θεέ μου, ν’ αγαπώ,
πώς να ξεσφίγγω τη γροθιά
και ν’ ανοίγω αγκάλη, μια ζεστή καρδιά,
να ‘ναι η ζήση ζωγραφιά.
Ειρηνεύει ο ουρανός και η γη
το εγώ μου αν γίνει εσύ.
Κάθε μου πράξη, κάθε αίσθηση εσύ,
σαν ψαλμουδιά η αναπνοή.
Κι είναι η ειρήνη σου, Χριστέ,
πόλεμος στον εγωισμό,
το μαχαίρι που μου γιατρεύει τις πληγές
από τον ξένο μου εαυτό.
Ειρηνεύει ο ουρανός και η γη…
