Σ’ ένα δρόμο της Ρώμης πεσμένος
ένας μάρτυς μικρός πληγωμένος,
στο βωμό του Χριστού ξαπλωμένος,
σαν αρνάκι μικρό σφαγιασμένος.
Το χαμόγελο λάμπει στα χείλη
και στα χέρια του κάτι κρατεί,
είναι σώμα Χριστού που ‘χει πάρει
για να φέρει κρυφά στη φυλακή.
Τον Ταρσίζιο έχουν κυκλώσει
αγγελούδια με άσπρα φτερά,
συνοδεία μαζί του θα πάνε
εις του πλάστου την ολόθερμη αγκαλιά.
Και σε λίγο ο μάρτυς πεθαίνει
και στεφάνι της δόξης φορεί,
τέτοια δόξα κανείς τη ζηλεύει,
τέτοια δόξα καθένας την ποθεί.
