Σα σκαρί που τρικυμίζει μες τα πέλαγα
το μυαλό αλληθωρίζει στα μάταια,
όσα ο κόσμος τα νομίζει για σημαντικά,
η καρδιά μου τα λογίζει ασήμαντα.
Ο νους μου ξενιτεύει σε μέρη σκοτεινά,
στη γη δεσμώτης μένει κι όχι στα θεϊκά,
ο άδης τον πλανεύει σε ψεύτικη ομορφιά
κι εγώ να δραπετεύσει προσεύχομαι θερμά.
Ξένο φύραμα στον κόσμο όλοι οι σαλοί
αγνοούνε της αγάπης μέτρο τι θα πει
και μιλάνε άλλη γλώσσα απ’ ό,τι οι πολλοί,
στο Θεό το φρόνημα τους κι όχι εδώ στη γη.
Ο νους μου ξενιτεύει σε μέρη σκοτεινά…
Κι αν το πλήθος με χλευάζει, μ’ αποστρέφεται
και με λιθοβολάει, για να μη σκέφτεται,
μα εμένα ο Σταυρός σου δόξα, προσμονή,
σκάνδαλο ή μωρία σ’ αυτών τη λογική.
Ο νους μου ξενιτεύει σε μέρη σκοτεινά…
Υπέροχο τραγούδι!!
Καλημέρα καλή και ευλογημένη Παρασκευή!!!Πολύ όμορφο και χαριτωμένο το τραγούδι!!!
Όμορφο! Ζωντανό! Χαρούμενά αγωνιστικό!!!