Πόθος ασίγαστος, δίψα μεγάλη
για τη νέα Ιερουσαλήμ,
τα ξυλοκέρατα της σκλαβιάς
δε μας χορταίνουν τις ψυχές.
Στο Φαραώ της αλλοτρίωσης
σκλάβοι να ζούμε δεν μπορούμε,
μέσα απ’ την έρημο της εγωπάθειας
έξοδο επιχειρούμε.
Η αύρα του Πνεύματος αναρριπίζει
τη φλόγα της Πεντηκοστής
και την αδιάκοπη έξοδο
τίποτα δεν αναχαιτίζει.
Στο Φαραώ της αλλοτρίωσης…
Και ποιος τη χαρά μας μπορεί να πει,
σαν θ’ ανατείλουν ξάφνου στα μάτια μας
καινοί ουρανοί.
Στο Φαραώ της αλλοτρίωσης…
