Βγήκαν απ’ τη χώρα της δουλείας
ψάχνοντας τη γη της λευτεριάς.
Δίψασαν στην έρημο του πόνου,
λύγισαν στη θλίψη της σκλαβιάς.
Πέρασαν έρημους και ποτάμια,
νικήσαν λαούς πολεμικούς.
Έφαγαν ορτύκια, χόρτασαν με μάννα,
λάτρεψαν και άλλους, ψεύτικους θεούς.
Στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας,
σε τούτο το στρατί το μαρτυρικό,
βάδισε εκείνος κι όλα τα παιδιά του
πορεύονται μαζί του προς τον ουρανό.
Η γη της Χαναάν δε μας περιμένει,
μα κάποια άλλη γη μας καρτερεί.
Έχει ετοιμαστεί κι άλλο δε μας μένει
παρά μόνο η υπόσχεση αυτή.
Στην πορεία αυτή μόνο εκείνος είναι
σύμμαχος, προστάτης, βοηθός.
Κι αν κίνδυνοι πολλοί όλους μας απειλούνε,
είμαστε ο περιούσιος λαός.
Στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας…
