Στέκομαι στο κατώφλι της ζωής μου και σου ψάλλω,
δώσε μου, Παναγιά μου, τη δικιά σου υπομονή,
στέλνω από τα στήθια μου μια μυστική ευχή,
καρτερική να γίνω όπως και συ.
Μονάχη μου κι αν μείνω, γιάτρεψέ μου την πληγή,
σαν τον Ιώβ μακάρια και λεύτερη ψυχή,
στο δρόμο μου τ’ αγκάθια κάν’ τα συ μια προσευχή,
Πατέρα και Θεέ μου, δόξα σοι.
Βλέπω μπροστά μου χνάρια των αγίων, των μαρτύρων,
χάραξαν ένα δρόμο φωτεινό με υπομονή,
μείνανε μέχρι τέλους στο δύσκολο στρατί,
πώς λαχταρώ κι εγώ τέτοια ζωή.
Μονάχη μου κι αν μείνω, γιάτρεψέ μου την πληγή…
Συγχαρητήρια! Ακόμη μια εξαιρετική μεταγραφή από το αυθεντικό.