Θάλασσα ακύμαντη, σκοτάδι πυκνό,
γοργά το σκαρί σου γλιστρά στο νερό,
στην τούρκικη αρμάτα σαλεύει ο φρουρός,
το βλέμμα σου λάμπει, Κανάρη, στο φως.
Φλόγα στο σπίρτο, λαχτάρα στα μάτια,
πιάνεις στο στήθος κρυφό φυλαχτό.
Μόνος, ναύμαχε, το χρέος σταυρός,
ζήση και θάνατος στέκουν αμείλικτοι,
τρίζει το σκάφος, μιλά ο Θεός,
θυσίας γίνε οδηγός.
Σύμβολο να ‘σαι σ’ αυτές τις γενιές
και σύρε απ’ τα βάθη του χρόνου φωνές,
μην τρέμουν τ’ αδύνατο, πατούν το ιερό,
οι νέοι ζητούν στην καρδιά τους παλμό.
Φλόγα στο σπίρτο, λαχτάρα στα μάτια…
Μόνος, ναύμαχε, το χρέος σταυρός…
