Παπα-καλόγερε Κοσμά, του σκλάβου γένους αίμα,
στον Άθω παίρνεις τα φτερά, είσαι δικό του θρέμμα.
Πατέρα, δάσκαλε, ασκητή, σχολειά χιλιάδες χτίζεις,
προφήτη, εθνομάρτυρα, ανάσταση σκορπίζεις.
Ας σας ματώσουν το κορμί, ας πάρουν και το βιος σας,
μόνο μη δώσετε ψυχή ποτέ και τον Χριστό σας.
Όλος ο κόσμος πάνω σας, αν πέσει, δεν τα παίρνει,
αυτά τα δυο χρειάζεστε, φυλάξτε τα με θέρμη.
Το σκλάβο χώμα αναμετράς κι όπου διαβαίνεις, σπέρνεις
της λευτεριάς το βλάστημα και να υψωθεί προσμένεις.
Πώς συδαυλίζεις τη φωτιά κι αναπετάς τη φλόγα,
ξυπνάς την πίστη, τον καημό για τη μεγάλη ώρα.
Ας σας ματώσουν το κορμί, ας πάρουν και το βιος σας…
Παπα-Κοσμά, και σήμερα με το ιερό ραβδί σου
έλα στο γένος μας σαν φως επάνω στο σκαμνί σου.
Στήσε και πάλι ένα σταυρό στον τόπο, στις καρδιές μας,
φτέρωσε τις ελπίδες μας, πύρωσε τις ψυχές μας.
Παπα-καλόγερε Κοσμά, έλα και πάλι τώρα,
να φέρεις τον ξεσηκωμό για τη μεγάλη ώρα.
Έλα, να βάλεις πυρκαγιά, την πίστη ν’ αφυπνίσεις,
να πυρπολίσεις τις ψυχές, το γένος ν’ αναστήσεις.
