Στην όμορφη πατρίδα μου
βαριά χτυπά η καμπάνα,
κλαίει η μάνα το παιδί
και το παιδί τη μάνα.
Κι όλο βογγά η θάλασσα,
δακρύζει η στεριά
κι όλα μαζί προσμένουνε
για να ‘ρθει η λευτεριά.
Την όμορφη πατρίδα μου
πόδι βαρύ πατάει
κι όμως η κάθε σκέψη μας
στη λευτεριά πετάει.
Και η καρδιά μας λαχταρά
της λευτεριάς τη μέρα,
το χαίρε, ω χαίρε, λευτεριά
να πούμε κι εδώ πέρα.
Κι όλο βογγά η θάλασσα…
