Πήρα μολύβι και χαρτί
λόγια να γράψω εγώ γι’ αυτή,
βρήκα και τούτο το σκοπό,
μα ένα έχω να σας πω.
Η λευτεριά δεν τραγουδιέται, βρε παιδιά,
είν’ τα νερά που ξεχειλίσαν το ποτάμι,
είν’ τα παιδιά που τρέχουνε στη γειτονιά,
είναι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά.
Πάνε με δώρα στους τρανούς,
τη λευτεριά ζητάνε,
κι εγώ στον ίδιο το σκοπό
έφτιαξα στίχο για να πω.
Τη λευτεριά δεν τη χαρίζουν, βρε παιδιά,
δεν θα στη δώσουν επειδή σε λυπηθήκαν,
συ με τα χέρια σου, αν μπορείς, τηνε κρατάς
και σαν σημαία στα ουράνια τη γυρνάς.
Η λευτεριά δεν τραγουδιέται, βρε παιδιά,
είν’ τα νερά που ξεχειλίσαν το ποτάμι,
είναι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά,
η λευτεριά δεν τραγουδιέται, βρε παιδιά.
