Πρωί μες στο δάσος, κοντά στα πουλιά,
παίζει μικρή συντροφιά.
Αέρινο χάδι, δροσάτη ματιά,
στάζει χαρά στην καρδιά.
Κουνούν τα κλαδιά τους τα δέντρα απαλά,
σα στέλνουν χαιρέτισμα αδελφικά.
Στις σκηνές πώς κυλά η ζωή, άγια, αγνή, καρπερή,
πώς αλήθειας τις θείες πηγές στήσαν φωλιές.
Περβόλι ποθήσαν λαμπρό οι ματιές
μ’ αγάπης ανθομορφιές.
Ελάτια υψωθήκαν καθάριες ψυχές
στου Παρνασσού της κορφές.
Κουνούν τα κλαδιά τους τα δέντρα απαλά…