Φυσάει τ’ αεράκι στα μαλλιά μας,
αστράφτουν απ’ τον ήλιο τα πανιά,
ταξίδι ξεκινά η συντροφιά μας,
στου χρόνου πάμε τα βαθιά νερά.
Απ’ της παράδοσης θα πιούμε
τώρα το γλυκό κρασί,
καμιά σειρήνα δεν μπορεί να μας κρατεί,
και στης πατρίδας την πηγή
ποθεί η ψυχή να δροσιστεί,
σ’ ένα εκκλησάκι τη γαλήνη να βρει.
Θα πάμε στο νησί της ησυχίας,
θ’ αράξουμε στη γη της λεβεντιάς,
θα πιούμε απ’ το ποτήρι της θυσίας
κι οι μούσες θα κερνάνε αρχοντιά.
Απ’ της παράδοσης θα πιούμε…
Στης πίστης τα νερά θα κολυμπάμε,
ποτάμια θα μας πλύνουν προσευχής,
μ’ αγίους ταπεινούς θα συζητάμε
δοξάζοντας τον πλάστη της ζωής.
Απ’ της παράδοσης θα πιούμε…
