Από τη χώρα τ’ ουρανού
την αστροστολισμένη
ήλθε το βασιλόπουλο
και μες στη φάτνη γέρνει.
Φέρνει τον ήλιο της χαράς
στην παιδική θωριά του
κι αγάπης άνοιξη γλυκιά
βαστά στην αγκαλιά του.
Τ’ αστέρι του στα μάτια μας
αστράφτει και ξυπνάμε,
πάμε, παιδιά, στην κούνια του,
παιδιά, στη φάτνη πάμε.
Κι εγώ θα τρέξω λαμπερά
να βρω μαργαριτάρια
και μες στη μαύρη χειμωνιά
ολάνθιστα κλωνάρια.
Ήλθε το βασιλόπουλο,
στο φως ολόγυρά του
ένας χορός από παιδιά
δοξάζει τ’ όνομά του.
Μες στης ψυχής μας το θρονί
μείνε, λευκέ μας κρίνε,
δόξα εν υψίστοις, ω Χριστέ,
μες στις καρδιές μας μείνε.
