Και γίναν συντρίμμια
του ονείρου οι πύργοι
και τ’ άστρα π’ αγγίξαμε
σβηστήκαν κι αυτά
και μείναμε μόνοι,
αδύναμοι κλώνοι,
χαμένα σκαριά.
Και πέσαν τα τείχη,
τα όπλα σιγήσαν
κι η γη που ποθήσαμε
πεθαίνει κι αυτή
και γίναμε σκλάβοι
στου νου μας την πλάνη
ζητώντας ισχύ.
Του Παύλου το σάλπισμα
ελπίδος πνοή,
της πίστης θεμέλιο,
όπλο θεϊκό:
«Πάντα ισχύω
εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ.»
Τα πάθη νικήθηκαν,
ειρήνης κρουνοί,
αγάπη ανέβλυσε
ψηλά απ’ το Σταυρό.
«Πάντα ισχύω
εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ.»
Του Παύλου το σάλπισμα…
