Ο Ξέρξης τα καράβια του περήφανος ξανοίγει,
θα έχει ένα απ’ όλα αυτά το βράδυ για να φύγει;
Μα δε θωρείς και τα μικρά καράβια μας γεμάτα
από της Σπάρτης τα παιδιά, από Αθήνας νιάτα;
Και, να, αρχίζει ο πόλεμος, αρχίζει η ναυμαχία,
χέρια με χέρια πιάστηκαν σκλαβιά κι ελευθερία.
Χτύπα, περήφανη θεά, ελληνοπούλα, χτύπα,
το μαύρο στήθος της σκλαβιάς πέρα για πέρα τρύπα.
Ω ελληνόπουλα, εμπρός, λυτρώστε αυτή την ώρα
παιδιά, γυναίκες, τους ναούς, αγών για όλα τώρα.
Φεύγουν οι Πέρσες, φεύγουνε με τα πανιά σχισμένα,
βλέπω καράβια σαν βουνά στους βράχους τσακισμένα.
Χτύπα, περήφανη θεά, ελληνοπούλα, χτύπα,
το μαύρο στήθος της σκλαβιάς πέρα για πέρα τρύπα.
Χτύπα, να δώσεις στον εχθρό καλά να καταλάβει
πως πολεμούν οι Έλληνες για να μη γίνουν σκλάβοι.
