Μ’ ατσάλινα φτερά γοργά κινάμε
χαρούμενοι, γενναίοι, δυνατοί,
να φθάσουμε το χάραμα ζητάμε
στην πιο ψηλή κορφή της αρετής.
Αστράφτουν οι ματιές μας κι η ψυχή μας
με πόθο αγναντεύει εκεί ψηλά,
εκεί που μας προσμένει ο αρχηγός μας,
εκεί που βασιλεύει η χαρά.
Στο δρόμο μας θα βρούμε καταιγίδες,
θα σπάζουνε μ’ ορμή οι κεραυνοί
και ψεύτικες χαρές θα να ζητάνε
ξανά να μας τραβήξουνε στη γη.
Ψηλά οι ματιές κι η σκέψη όλο φλόγα,
για μας ο ουρανός φεγγοβολά,
στα ύψη μπρος πετάξτε, παλικάρια,
στα ύψη, στα αιθέρια μπρος, παιδιά.
