Ειρηναίοι

Στ’ άνυδρα μονοπάτια που βαδίζαμε
και μ’ αλγεινή καρδιά αναζητάς
την ταραχή ν’ αφήσεις που φοράς,
ψεύτες κι ιδεολόγους αντικρίζεις.

Μα του Θεού το φως που ‘χεις γνωρίσει
μέσα σου μυστικά σε προσκαλεί
ειρήνη ν’ αποκτήσεις στην ψυχή
και κάθε αδελφό να συγχωρήσεις.

Η ειρήνη του Θεού ξεπερνά τη φαντασία,
υπερέχει κάθε νου, σαν βροχή στην ξηρασία,
μας δροσίζει και μπορεί κάθε πόνο ν’ απαλύνει,
τις διχόνοιες ν’ αναιρεί, αμαρτήματα να σβήνει.

Κάτω από τη ματιά του Πλαστουργού μας
άλλο το χρώμα είναι τ’ ουρανού,
αγάπη διαχέεται παντού
κι οι φόβοι δραπετεύουν απ’ το νου μας.

Ικέτες του για πάντα, ειρηναίοι,
σιωπηλά κηρύττουμε εμείς
άγγελμα θεϊκής καταλλαγής
απ’ του Χριστού το αίμα που εκρέει.

Η ειρήνη του Θεού ξεπερνά τη φαντασία…