Φουρτούνα

Πριν χρόνια σ’ ένα πλοίο ήταν ο Χριστός
και δώδεκα ψαράδες φοβισμένοι,
το κύμα ήταν μεγάλο, το καράβι μικρό,
καμιά ελπίδα δεν τους μένει.

Τον είδαν να σηκώνεται, στο κύμα να μιλά
κι η θάλασσα ευθύς να γαληνεύει,
ήτανε ψαράδες κι είχαν δει πολλά,
μα τούτο δεν το είδανε ξανά.

Ποιος, πες μας, ποιος είσαι, ποιος,
εσύ που τους ανέμους διατάζεις,
εσύ που τη βροχή σταματάς
και τη φουρτούνα κοπάζεις.

Και σήμερα φουρτούνα και σήμερα βροχή
με πόλεμο, ψευτιά ή αδικία,
ο τρόμος του θανάτου απλώνεται στη γη,
μ’ ατάραχοι μένουν οι πιστοί.

Υψώνουνε τα χέρια τους ψηλά στον ουρανό,
εσύ είσαι η μόνη ελπίδα που τους μένει,
γύρω τους απλώνουν μια γαλήνη θεϊκή
κι οι άνθρωποι ρωτούν εκστατικοί.

Ποιος, πες μας, ποιος είσαι, ποιος…