Φως στη σιωπή

Μυστική μου ελπίδα τα τείχη να γκρεμίσω,
να μπορέσω να ζήσω, να μάθω ν’ αγαπώ.

Μες στο φως που απ’ το δάκρυ και τον πόνο
πέφτω μα και δυναμώνω, τα όνειρά μου αναζητώ.

Κι όταν πάλι φοβάμαι, τη φωνή σου θυμάμαι,
στις χορδές της καρδιάς μελωδία αρχινάς.

Μα το κύμα σκεπάζει το βήμα που κάνω, ξανά τότε χάνω
το δρόμο που χρόνια ζητώ, κοντά σου να ‘ρθω.

Μα το κύμα σκεπάζει το βήμα και τρέχω ν’ αφήσω όσα έχω,
βαθιά στην καρδιά να πετώ, κοντά σου να ‘ρθω.

Το βλέμμα ανοίγω και ψάχνω για λίγο ουρανό, μα μετρώ.
Εικόνες και λέξεις με άδειες προβλέψεις μιλούν, μα δεν αρκούν.

Του κόσμου οι ματιές με τρομάζουν,
τις φωνές της ψυχής τους εκφράζουν,
μα εγώ πολεμώ να ελευθερωθώ.

Άκου τους χτύπους, της καρδιάς μου τους ήχους,
τραγουδώ και υμνώ, το Θεό τώρα πια ακουμπώ.

Ξεκινώ να ζω, φως στη σιωπή είσαι.

Μα το κύμα σκεπάζει το βήμα που κάνω, το χέρι σου πιάνω
και τότε η ζωή ξεκινά, ανοίγω φτερά.

Μα το κύμα σκεπάζει το βήμα και τρέχω ν’ αφήσω όσα έχω,
σε δρόμο στενό περπατώ, μα κοντά σου πετώ.