Μακριά σε μια φάτνη, σε σπηλιά ταπεινή
ο μικρός μας Χριστούλης ήρθε να γεννηθεί.
Τ’ αστέρια απ’ τα ουράνια σκύβουνε και κοιτούν,
τ’ αχυρένιο κρεβάτι βλέπουν και απορούν.
Τα χνώτα των ζώων έχει για ζεστασιά,
ο μικρός μας Χριστούλης πάντα χαμογελά.
Μικρέ μου Χριστούλη, σ’ αγαπάω πολύ,
δείξε μου απ’ τ’ αστέρια μια ματιά στοργική.
Χριστέ μου, κοντά μου μείνε παντοτινά,
να ‘σαι φίλος δικός μου σου ζητώ ταπεινά.
Και τ’ άλλα παιδάκια φύλαγέ τα κι αυτά
στο δικό σου το δρόμο να βαδίζουν σωστά.
Μακριά σε μια φάτνη, στη Βηθλεέμ
γεννήθηκε ο βασιλιάς μας Χριστός.
Τ’ αστέρια κοιτάζουν από ψηλά
το βρέφος που τώρα κοιμάται γλυκά.
Οι μάγοι που έρχονται από μακριά
προσφέρουνε τίμια δώρα πολλά.
Βοσκοί με τα πρόβατα ήρθαν κι αυτοί
στη φάτνη, τριγύρω απ’ το λυτρωτή.
Οι άγγελοι ψάλλουν όλοι μαζί
και ύμνοι γλυκείς πλημμυρίζουν τη γη.
Κι εμείς οι πιστοί με καρδιά ταπεινή
προσφέρουμε δόξα στον Εμμανουήλ.
Μακριά σε μια φάτνη, μες σε νύχτας σιγή
την ειρήνη απλώνει, της χαράς τη γιορτή.
Γεννιέται απόψε της ελπίδας το φως
μες σ’ εκείνη τη φάτνη, ο μικρός μας Χριστός.
Μακριά σε μια φάτνη φτερουγίζει η καρδιά
κι απ’ τ’ αστέρια πιο πάνω τη γαλήνη ζητά.
Υψώνει το βλέμμα μες στην κρύα νυχτιά
και κοιτώντας τ’ αστέρια απ’ αγάπη σκιρτά.
Μακριά σε μια φάτνη γονατίζω κι εγώ,
την καρδιά μου χαρίζω για να βρει λυτρωμό.
Τ’ αστέρια κοιτούνε, μες στη νύχτα γελούν
κι η καρδιά μου με τ’ άστρα με χαρά τραγουδούν.
