Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά
κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές,
που τόσες γνώριμες φωνές
μάς προσκαλούν να πάμε.
Όλοι μαζί κι είν’ η φωτιά
στην τρισευδαίμονη ματιά
και λάμπει γύρω η πλάση.
Δόξα, ωσαννά στον πλαστουργό
που ‘ρθε με λόγο και σταυρό
τον κόσμο ν’ αναπλάσει.
Άνοιξη μπήκε για καλά
κι η αγράμπελη μοσχοβολά
κι η πασχαλιά ευωδιάζει,
πήδα και χόρευε ψυχή
που σ’ έλιωσε η απαντοχή
και το πικρό μαράζι.
Άνοιξη μπήκε για καλά
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου.
Πλάκες που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές,
σας έσπασε ο Χριστός μου!
