Κραταιές

Στην έπαλξη ορθός κοιτάζω πέρα μακριά,
αρχίζουν οι βολές στα τείχη επάνω.
Πώς θ’ αγωνιστώ, θα ζήσω ή θα πεθάνω,
φύλακας στ’ άγιο κάστρο
θ’ αντέξω ή θα πέσω στη γη;

Εχθρός δε θα διαβεί την πύλη αυτή την ιερή,
μόνο για σε, Χριστέ, πάντα ανοιχτή
η καρδιά μου να σε δεχτεί.

Στης νύχτας τη σιωπή φοβάμαι μήπως σκιαχτώ,
μην έρθει ο περασμός και με γελάσει.
Έλα εσύ, Χριστέ, κι ο φόβος θα περάσει
και κραταιός θα γίνω
αν ξέρω πως θα μείνεις εδώ.

Εχθρός δε θα διαβεί την πύλη αυτή την ιερή…